ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ

Οι 87 αριθμημένοι ορφικοί ύμνοι (η ευχή προς Μουσαίον δεν περιλαμβάνεται στην αρίθμηση), είτε αποδίδονται στην πολυθρύλητη προσωπικότητα του Ορφέα ή στους ορφικούς υμνολόγους είτε όχι, είναι θρησκευτικά άσματα, που ανήκουν στη λεγόμενη λυρική ποίηση. Έναν επικό χαρακτήρα τούς προσδίδει, όπως και στους ομηρικούς ύμνους και τους ύμνους του Καλλιμάχου, το στοιχείο της αφήγησης για τους θεούς. Η χρονολόγηση των ορφικών ύμνων είναι ένα θέμα περίπλοκο και ακανθώδες. Οι γνώμες των μελετητών διίστανται: άλλοι πιστεύουν πως είναι κείμενα παλαιότερα ακόμη και των Ομηρικών κι άλλοι τα τοποθετούν στα μεταγενέστερα χρόνια, θεωρώντας τα έργα της σχόλης των Νεοπλατωνικών. Σύμφωνα με μια μαρτυρία του Ηροδότου, η περισυλλογή των ορφικών κειμένων έγινε από ομάδα ειδικών με επικεφαλής τον σοφό Ονομάκριτο, κατ' εντολή του Πεισιστρατίδη Ιππάρχου τον 6ο π.Χ. αι. [...] Για τους υποστηρικτές της άποψης πως οι ορφικοί ύμνοι είναι μεταγενέστερα έργα (ακόμη και του 2ου μ.Χ. αι.), η γλώσσα των ύμνων είναι μίμηση της ομηρικής και ησιόδειας γλώσσας. Τα ορφικά κείμενα όμως -κατά τους υποστηρικτές της παλαιότερης χρονολόγησης- παρουσιάζουν αυτή τη γλωσσική ανομοιογένεια διότι είχαν υποστεί τις επιρροές των αιώνων.