ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ & ΒΟΥΤΥΡΑΣ «ΣΗΜΑΔΙΑΚΟΙ ΚΙ ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟΙ» ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ

Στην ευαγγελική ρήση «µεταξύ ἡµῶν καί ὑµῶν χάσµα µέγα ἐστήρικται» (Λουκ. ιστ΄, 26), θα έλεγε κάποιος, αποτυπώνεται η κοινή αναγνωστική πεποίθηση, αν όχι η ακαριαία αντίδραση, στο άκουσµα της συµπαράθεσης των ονοµάτων του Αλέξανδρου Παπαδιαµάντη και του Δηµοσθένη Βουτυρά κάτω από τον παπαδιαµαντικής προέλευσης τίτλο του παρόντος βιβλίου. Μία προσεκτική, ωστόσο, ανάγνωση τόσο των διηγηµάτων των δύο συγγραφέων όσο και του κριτικού λόγου που συνοδεύει το έργο τους, αποκαλύπτει µια ιδιότυπη συνοµιλία, τις περισσότερες φορές υποδόρια, µεταξύ των δύο πενήτων της διηγηµατογραφίας, η οποία µυστικῷ τῷ τρόπῳ καλύπτει µε ασφάλεια το προαναφερθέν παραβολικό χάσµα µεταξύ τους, συναιρώντας ένα ικανό µέρος του συγγραφικού τους έργου σε έναν εραλδικά στοιχισµένο αφηγηµατικό µικρόκοσµο.

Αξίζει να τονιστεί ότι η στοχοθεσία αυτής της παράλληλης εξέτασης των δύο δηµιουργών δεν εντοπίζεται στην άσκοπη αναγνώριση του ενός στο έργο του άλλου, στην απλή εφαρµογή του δηµώδους «πες µου σηµάδια της γραφής, τότε να σε γνωρίσω», αλλά στην επαλήθευση, για µία ακόµη φορά, της σεφερικής οµολογίας ότι «είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια µας», της αέναης κυκλοφορίας στα κείµενα αντηχήσεων από τον πρώτο µας κόσµο.

***

Ο Νίκος Κασσιώτης είναι φιλόλογος στην ιδιωτική µέση εκπαίδευση, µεταπτυχιακός απόφοιτος του ΑΠΘ και υποψήφιος διδάκτορας νεοελληνικής φιλολογίας στο ίδιο πανεπιστήµιο.