ΦΥΛΑΧΤΟ

Η Αουξίλιο Λακουτύρ είναι παγιδευμένη. Επί δώδεκα μέρες κρύβεται στις γυναικείες τουαλέτες της Σχολής Φιλοσοφίας και Φιλολογίας όταν η αστυνομία καταλαμβάνει το Πανεπιστήμιο, στο Μεξικό, τον Σεπτέμβριο του 1968. Εκεί θα μείνει κλεισμένη για κάμποσες μέρες και σ' αυτό το διάστημα οι τουαλέτες θα μετατραπούν σε ένα τούνελ στο χρόνο, μέσα από το οποίο θα δει τα χρόνια που έζησε στο Μεξικό και τα χρόνια που θα ζήσει. Κοιτάζει το πάτωμα και αρχίζει ένα παραληρηματικό παραμύθι: Είναι η μητέρα της ποίησης του Μεξικού.
Αυτό το έντονα ηλεκτρισμένο, πρωτοπρόσωπο, ημιπαραισθησιογόνο μυθιστόρημα είναι ένα δυνατό ρεύμα συνείδησης μέσα στο οποίο οι ποιητές του Μεξικού οργίζονται και περιδινούνται. Γεμάτο άγριες, σκοτεινές λογοτεχνικές προφητείες, ηρωικούς ποιητές, τρελούς ποιητές, καλλιτέχνες "πνιγμένους από τη λαμπρότητα της νιότης", η παθιασμένη αφήγηση της Αουξίλιο -ταυτόχρονα σπαρακτική και λυρική- κατακλύζεται από την ουσία της τέχνης του Μπολάνιο.