ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ULTRAS

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, εμφανίζονται στα γήπεδα της Ιταλίας πανό με ιδιαίτερα ονόματα: Commandos, Fossa, Ultras ή Brigate. Πίσω από αυτά κρύβονται έφηβοι που υποστηρίζουν ενεργά τις ομάδες τους. Αναδύεται έτσι ένας νέος τρόπος κατανόησης του ρόλου του τιφόζο. Οι ultras, οπαδοί των άκρων, οικειοποιούνται έναν χώρο, δημιουργούν κανόνες, διαμορφώνουν έναν ρόλο για τον εαυτό τους. Οι κερκίδες που καταλαμβάνουν είναι τόπος πολύχρωμων θεαμάτων που εκτυλίσσονται παράλληλα με τον αγώνα.
Η εξέλιξη αυτού του κινήματος αντανακλά την εξέλιξη της ιταλικής κοινωνίας. Συνδέεται στενά με τη σύγχρονη ιστορία της χερσονήσου αλλά και με την ιστορία της δυτικής νεολαίας: από την αμφισβήτηση του 1968 έως τον θρίαμβο της κοινωνίας της κατανάλωσης τη δεκαετία του 1980, και από την ανάδυση της κοινωνίας του ελεύθερου χρόνου έως το αίσθημα της ένταξης σε μια γενιά. Πενήντα χρόνια μετά το ξεκίνημά της, η κουλτούρα αυτή βρίσκει συνεχιστές στους οπαδούς ολόκληρου του κόσμου. Οι μορφές κοινωνικότητας και οι αξίες που προτείνει το μοντέλο των ultras παραμένουν πάντα αξεπέραστες, χάρη στη δημιουργικότητά τους, την αυτονομία τους, την απόρριψη της εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου και την κριτική τους στην κρατική καταστολή.