ΚΑΛΟΙ ΚΙ ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΟΙ!

Όταν ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ πήρε στα χέρια του τα χαμένα ντοκουμέντα των Αρχείων του ΚΚ της Σοβιετικής Ένωσης, η καρδούλα του φτερούγισε σαν πεταλουδίτσα στην πρωινή δροσιά. Η ύπαρξη μιας φυσικής ''σκουληκότρυπας'' προς το παρελθόν, έδινε ολοκάθαρη διέξοδο στην κρίση του Κινήματος: ''Τώρα θα στήσουμε και πάλι την ΕΣΣΔ στα πόδια της! Το κράτος Εργατών-Αγροτών Τώρα θα αναστηθεί!'', δάκρυσε ο σκληροτράχηλος αγωνιστής. Το Όργανο, που συνεκλήθη άμεσα, έφτασε ομόφωνα στο ίδιο συμπέρασμα. Όταν έμαθε τα νέα ο σύντροφος Ιάσων Χρυσομάλλης παράτησε αμέσως το νησί του κι έτρεξε στην Αθήνα, κατά πώς τον πρόσταζε το Κόμμα. Αν και στα σαράντα τόσα του, ανακάλυπτε ευτυχής πως παρέμενε κόκκινος σαν μαγιάτικη φράουλα. Δέχτηκε ασμένως την τιμητική κομματική αποστολή. Θα πήγαινε στη Ρωσία, και θα έμπαινε στην σπηλιά του Αρκαντάκ (Σαρατόφ), ο κόσμος να χαλούσε. Θα επέστρεφε στο 1971, θα παρέδιδε στους Σοβιετικούς τα σχέδια για τον πρώτο προσωπικό ''ηλεκτρονικό εγκέφαλο'' και θα επιτάχυνε καταλυτικά την Επιστημονικοτεχνική Επανάσταση (ΕΤΕ) στις σοσιαλιστικές χώρες. Οι κίνδυνοι, τα φονικά, οι προδοσίες δε θα κατάφερναν να τον ξεστρατίσουν από τον αγώνα. Το κακό για τον σύντροφο Ιάσωνα ήταν πως, εκτός από την αποστολή, είχε πάρει επίσης κατάκαρδα και την κοκκινομάλλα που του έστειλε το Κόμμα. Και το που θα τον ξεστράτιζε εκείνη, ήταν μια εντελώς διαφορετική ιστορία...