Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΙΦΟΥ ΗΤΟΙ ΑΦΗΓΗΣΙΣ ΤΩΝ ΑΙΜΑΤΗΡΩΝ ΣΚΗΝΩΝ ΤΗΣ 21ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1916 ΕΙΣ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΟΥ ΤΗΣ ΣΕΡΙΦΟΥ

«Η μπροσούρα που έγραψε ο Σπέρας στη φυλακή για την απεργία και τα φονικά γεγονότα της Σερίφου είναι ίσως το σημαντικότερο ντοκουμέντο για την πραγματική ιστορία του εργατικού κινήματος.
Έχοντας την πλειοψηφία στους τσιγαράδες και στους καπνεργάτες, ο Σπέρας, ο Κουχτσόγλου κι ο Φανουράκης υποστηρίζουν στο 1ο και 2ο συνέδριο της ΓΣΕΕ την αυτόνομη πάλη των εργαζομένων και καταφέρονται ενάντια στο συγκεντρωτικό σύστημα μιας εργατικής ηγεσίας που θα καναλιζάρει την πρωτοβουλία της εργατιάς.
Το 2ο συνέδριο της ΓΣΕΕ έγινε στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1920. Δεν υπήρχαν παρά δύο τάσεις που συγκρούστηκαν σ' αυτό. Η μεγάλη πλειοψηφία από μέλη και οπαδούς του ΚΚΕ και η μικρή αναρχοσυνδικαλιστική ομάδα του Κ. Σπέρα. Αυτό το συνέδριο αναγνώρισε το Κομουνιστικό Κόμμα σαν τον μοναδικό πολιτικό εκπρόσωπο της εργατικής τάξης. (...). Εναντίον αυτής της απόφασης μίλησε με πείσμα και βιαιότητα ο Σπέρας, ο οποίος υποστήριξε την αυτονομία του συνδικαλιστικού κινήματος και με επιμονή στάθηκε στους κινδύνους που απειλούν την εργατική τάξη απ' αυτή την ουσιαστική κηδεμονία της από το Κ.Κ.Ε.
Είχα παρακολουθήσει αυτό το συνέδριο και περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο μού έκανε εντύπωση το πάθος με το οποίο υποστήριζε τις απόψεις του ο Σπέρας, η καταπληκτική ευγλωττία του και η αρκετά πειστική επιχειρηματολογία του. (...)
Σε έναν κατάλογο εργατικών στελεχών που δολοφονήθηκαν από την ΟΠΛΑ υπάρχει και το όνομα του Σπέρα. Τον σκότωσαν γιατί 25 χρόνια πριν είχε διαφωνήσει με το Κ.Κ.Ε».