ΘΕΟΓΟΝΙΑ

Εάν τις των βροτών (βραχυβίων) ανθρώπων εκφωνήση δέκα τριες λέξεις της δίας Ολυμπιακής ελληνικής γλώσσης και μάλιστα εκ των αριθμών, δήλα δή: εν, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, εξ, επτά, οκτώ, εννέα, δέκα, είκοσι, εκατόν, χίλια, είνε βέβαιον ότι αφηγείται την Κοσμογονίαν και την Θεογονίαν, εξ ενός Θεού. Οι ως άνω αριθμοί έχουν κωδικοποιηθή εκ των Ολυμπίων ακριβώς μετά την Τιτανομαχίαν, ενταχθέντες εις την Ελληνικήν γλώσσαν, εδιδάχθησαν εις τους Έλληνας ως στερεότυποι, καθ' ότι άκλιτοι (πλην των 1-3-4) μη επιδεχόμενοι παρερμηνείας, παραφράσεις και σολοικισμούς. Η αποκωδικοποίησις των δέκα τριών αυτών αριθμών συμφωνεί απολύτως με την καταγραφήν (3000 π.Χ.) της Θεογονίας Ησιόδου, όστις εκ των Μουσών ακούσας εκείνα τα πανάρχαια συνταρακτικά και αποκαλυπτικά γεγονότα, επί του όρους Ελικών, όπου έβοσκε τα πρόβατα, κατέγραφεν ίσως επί πολλάς ώρας ανά ημέραν, πότε εις την κοιλάδα των Μουσών, παρά την Άσκρην Βοιωτίας, πότε παρά τον ποταμόν Ολμειόν και τον ποταμόν Περμησσόν, και πότε παρά την ιοειδέα (βαθυκύανον, σκιερήν, ένεκα πολλών δένδρων) ιπποκρήνην· τέλος πάντων όπου έβρισκε τας Μούσας. Χαρίεσσαι και πρόθυμοι εκείναι αφηγούντο και κείνος βεβαίως κατέγραφε τα λεχθέντα δια του ελληνικού Αλφαβήτου.