Φεγγαροψημένες παντόφλες και ξεκάρφωτα οικολογικά παραισθησιογόνα

112 σελ. ISBN 978-960-98578-3-3

«…Έκανε να τον αγκαλιάσει. Οι δαγκάνες της αιωρήθηκαν για αρκετά πολύ ώρα, πλατσούρισαν στον αέρα και επιτέλους σαν σε όνειρο συνάντησαν τις δαγκάνες του καλού της. Όταν αγκαλιάστηκαν ένα απαλό στρώμα από κάποιο άγνωστο χνουδωτό και ελαστικό υλικό που δεν υπήρχε εκεί εκτίναξε τις λέξεις που ετοιμαζόταν να του πει η Ζιζού. Οι λέξεις κοιτιόντουσαν σαν ηλίθιες μη γνωρίζοντας τι πρέπει να πούνε. Χαροπάλευαν μέσα στα πλοία, μέσα στις βουνοκορφές, στις συντεταγμένες διαστη-μόπλοιων και πίσω από τις μεταξοσκωληκοφωλιές.

Άξαφνα μια ακρίδα διέσχισε το οπτικό πεδίο της από δεξιά προς τα πιο δεξιά ακόμα καλύπτοντας ολοκληρωτικά και αναμφι-σβήτητα την μισή θέα των ματιών της.

Χάθηκε στους επτά ουρανούς και στις τρεις θάλασσες για πολύ λίγο και ζωγράφισε στον αεροπίνακα την λέξη ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ…»

Στο βιβλίο παρακολουθούμε τις περιπέτειες της μικρής καβουρίνας Ζιζού η οποία, αφού εγκαταλείπει την πατρική της στέγη, χάνεται σε ένα βυθό απρόβλεπτων ψυχεδελικών καταστάσεων, μέχρι που θα συναντήσει την απόλυτη rock μπάντα, αποτελούμενη από πέντε καλικάντζαρους, λίγο πριν αυτοί φτάσουν στο απόγειο της δόξας τους.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Γ. Πάρκου γεννήθηκε. Από μικρός έδειξε μια έφεση στα γράμματα, και έτσι, τελείωσε με χαρακτηριστική άνεση τις πρώτες πέντε τάξεις του δημοτικού. Αργότερα συνέχισε με εξαιρετική επιτυχία τις σπουδές του στα χωμάτινα γήπεδα, στα καφενεία και στα μπιλιαρδάδικα, ενώ συνεργάστηκε αλλού περισσότερο (Gew-Gaw, Πύραυλος) και αλλού λιγότερο (TheThing, Fractal κ.λπ) με τον υπόκοσμο του αντεργκράουντ ελληνικού τύπου, τα λεγόμενα φανζίν, συμμετέχοντας κάθε φορά με διαφορετικό ψευδώνυμο. Έλαβε επίσης μέρος σε διάφορους διαγωνισμούς ποίησης, διηγήματος κ.λπ., λαμβάνοντας πάντα μια περίοπτη θέση μέσα στην πρώτη πενηντάδα.

Ύστερα από την ποιητική συλλογή Ομίχλη ως τον παράδεισο (εκδ. FARAG, 1992) και Είμαι σχεδόν τέλειος, η αυτοβιογραφία μου (εκδ. Ε.Γ.Ω., 2001), αυτό είναι το τρίτο του βιβλίο. Κατά τον TerryJuniorGrand (περιοδικό Fine) είναι μια αριστουργηματική ματιά, μια εξαιρετική ωδή στην αγάπη ως έννοια, ως αυτοθυσία και κυρίως, ως υπέρτατη πράξη λύτρωσης!

Σήμερα ζει συλλέγοντας μαραμένα λουλούδια, αποφεύγοντας τα σκόρδα και τη φέτα, καθώς και τις δημόσιες εμφανίσεις.