Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΡΡΩΣΤΟ

Η ανακοίνωση της δυσοίωνης ιατρικής αλήθειας στον άρρωστο δεν είναι ένα διαδικαστικό, υπηρεσιακό καθήκον του γιατρού, η ανακοίνωση αποτελεί ηθική πράξη. Ο γιατρός όταν ανακοινώνει τη δυσάρεστη ιατρική αλήθεια πρέπει να έχει επίγνωση ότι πρόκειται για κάτι
εξαιρετικά βίαιο, και να έχει ήδη επωμιστεί τον πόνο εκείνου που πρόκειται να την ακούσει. Ο γιατρός πρέπει να συνδυάσει τη στιγμή αυτή δύο απαιτήσεις: να πει τη μαύρη αλήθεια στον άρρωστο που θέλει και αντέχει να την ακούσει, και ταυτόχρονα να τον προασπίσει ψυχικά. Προϋπόθεση για να επιτευχθεί αυτός ο δύσκολος συνδυασμός είναι να έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στον γιατρό και τον ασθενή ανθρώπινη σχέση, ότι ο ασθενής είναι για τον γιατρό ένα πραγματικό πρόσωπο και όχι απλώς εξετάσεις στον υπολογιστή του.
Η ανακοίνωση αποτελεί συστατικό στοιχείο της ιατρικής τέχνης και επομένως είναι κάτι στο οποίο μπορεί ο γιατρός να ασκηθεί και να μάθει να το κάνει όσο πιο σωστά γίνεται. Ο κατεξοχήν τόπος εκμάθησης αυτής της τέχνης από τους γιατρούς είναι το ίδιο το νοσοκομείο, αυτό τα μεγάλο σχολείο της ζωής, όπου μαθαίνουμε όλοι, σωματικά, την κοινή μοίρα της ανθρώπινης τρωτότητας, η οποία αποτελεί ακριβώς την πηγή της ανθρωπιάς μας, του ψυχικού συμμερισμού και της αγάπης.