Ο ΕΒΔΟΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΕΡΓΑΤΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Οι Τζον Μπέργκερ και Τζην Μορ ξεκίνησαν να συνεργάζονται μέσα στη δεκαετία του ’60. Ο πρώτος έφερνε τα κείμενα, ο δεύτερος τις φωτογραφίες. Κατά τη γνώμη τους κάθε μορφή Τέχνης είναι ένας τρόπος να παράγεται πολιτική. Στα μάτια τους η φωτογραφία δεν αποτελεί τον καμβά πάνω στον οποίο ξεδιπλώνεται η ανθρώπινη δημιουργικότητα, αλλά ένα πεδίο μάχης μεταξύ του Κεφαλαίου και του προλεταριάτου.

Μ’ αυτά κατά νου καταπιάνονται και με τον Έβδομο Άνθρωπο. Ακολουθούν την ίδια μέθοδο (φωτογραφία – κείμενο – φωτογραφία – κείμενο). Όμως ο Έβδομος Άνθρωπος δεν είναι ένα βιβλίο Τέχνης, αλλά ένα πολιτικό μανιφέστο. Μια σημαντική προσπάθεια να καταγραφεί η ιστορία το μετανάστη εργάτη στην Ευρώπη, να συγκολληθούν οι διάσπαρτες προσωπικές εμπειρίες και να φτιαχτεί μια ενιαία πολιτική αφήγηση για τη μετανάστευση από ταξική σκοπιά.

Γραμμένος τα πρώτα χρόνια των ‘70s, ο Έβδομος Άνθρωπος θα ήταν λάθος να διαβαστεί ως εργαλείο κατάλληλο να ερμηνεύσει τη μετανάστευση σήμερα. Τα επόμενα χρόνια τρομακτικές αλλαγές διατάραξαν τον ακίνητο χρόνο των δυτικών μητροπόλεων. Κομμάτι αυτών ήταν και οι τρομακτικές επιθέσεις του πολυεθνικού εργάτη μάζα, την ιστορία του οποίου αφηγούνται οι Μπέργκερ και Μορ. Στη δύση αυτών των εξεγέρσεων, το Κεφάλαιο μεταλλάχθηκε, τα δυτικά κράτη σκαρφίστηκαν νέες ιδέες διαχείρισης του προλεταριάτου. Πενήντα χρόνια αργότερα, οι μετανάστες εργάτες βρίσκονται και πάλι στο προσκήνιο. Όχι με τον τρόπο που περιγράφουν οι Μπέργκερ και Μορ, αλλά με ένα εξίσου ζοφερό παρόν. Μ’ αυτή την έννοια, ο Έβδομος Άνθρωπος θα πρέπει να διαβαστεί ως η προϊστορία της σημερινής μετανάστευσης. Αλλά και ως περιγραφή μιας εποχής λίγο πριν την έναρξη της μακράς προλεταριακής ήττας.