ΑΠΟ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Ποιος διάσημος συγγραφέας διατηρούσε με κατάνυξη στη βιβλιοθήκη του ένα αντίγραφο του Ομήρου, αν και δεν έμαθε ποτέ να διαβάζει ειρηνικά;
Ποιος επιχείρησε το 1471 να προωθήσει τη δημιουργία ευρωπαϊκών δυνάμεων, με σκοπό να αποτρέψει την απειλή μιας τουρκικής εισβολής, θέτοντας σε κυκλοφορία τη λατινική μετάφραση ενός λόγου του Δημοσθένη;
Ποιος μίλησε δημόσια για το νεοπλατωνιστή φιλόσοφο Πλωτίνο ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου στην εκκλησία της Σάντα Μαρία Ντέλι Άντζελι στη Φλωρεντία;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία δίνει απάντηση η συναρπαστική αυτή μελέτη μιας σημαντικής πλευράς της ιταλικής πνευματικής ζωής κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, που αφορά τη διάδοση της ειρηνικής γλώσσας πριν και αμέσως μετά την άλωση του Βυζαντίου. Παρουσιάζει το πώς αποκτήθηκε η γνώση της ελληνικής γλώσσας, τους σκοπούς για τους οποίους χρησιμοποιήθηκε και το βαθμό στον οποίο οι σπουδαστές της γλώσσας ήταν ικανοί να κατέχουν τα κείμενα που είχαν επιλέξει να μελετήσουν.