ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΜΑΡΙΟ ΒΑΙΑΝΟ

Στις ανέκδοτες επιστολές (1923 - 1931) του ποιητή Κ. Π. Καβάφη που παρουσιάζουμε, αντικαθρεφτίζεται μια ξεχωριστά ενδιαφέρουσα και αληθινά κρίσιμη εποχή των νεοελληνικών γραμμάτων, ειδικότερα δε η τόσο χαρακτηριστική για την περίοδο εκείνη προσπάθεια να εισβάλει και να επιβληθεί στον ελλαδικό πνευματικό χώρο η ιδιότυπη αυτή ποιητική φυσιογνωμία της Αλεξάντρειας. Με μια επιγραμματική διατύπωση θα λέγαμε: "Η Αλεξάντρεια κατακτά την Αθήνα" μέσον του Καβάφη, αφού από αρκετά χρόνια πριν η Αθήνα είχε κατακτήσει πνευματικά την Αλεξάντρεια. Από τις επιστολές τούτες επίσης προβάλλει ανάγλυφος ο χαρακτήρας του αλεξαντρινού ποιητή, ενώ μέσ' απ' τις γραμμές πολλών απ' αυτές υποβόσκει η άμιλλα, ακόμα δε η αντιδικία και η διαμάχη του με τον Κωστή Παλαμά. Την περίοδο εκείνη, όπως δείχνουν τα επιστολικά κείμενα, αλλά και τα σχόλια που τα συνοδεύουν, η προσπάθεια πολλών νέων τότε ποιητών και διανοουμένων, απέβλεπε στο να πέσει από το βάθρο του ο Κωστής Παλαμάς -μια προσπάθεια που ήταν πολύ φυσικό να συναντήσει την αντίδραση- για να στηθεί στη θέση του ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Έτσι με το βιβλίο τούτο μας δίνονται ανάγλυφα όλες αυτές οι πνευματικές ζυμώσεις, που άλλωστε στάθηκαν τόσο γόνιμες στα χρόνια που ακολούθησαν.