ΒΙΟΛΙ ΓΙΑ ΜΟΝΟΧΕΙΡΑ

Όταν άρχισα αυτήν την εξομολόγηση - αλλά τι σημασία έχει, κάποτε μια ώρα ευλογημένη θα με φωτίσει ο Θεός και θα γράψω τα γεγονότα χωρίς ίχνος αλήθειας, έτσι που να δούμε ο ένας τον άλλον πιο πονετικά,
σαν το θάνατο των παιδιών που βάζει έναν πρόλογο εκεί που δε θα γραφόταν τίποτα
ή όπως η σκάλα που ακολουθεί ένα μυστηριώδη δρόμο όταν πας να ζητήσεις κάτι, έτσι που ύστερα δεν ξέρεις πώς να κατεβείς,
(κι αν δεν είχαμε και το φόβο, δε θα 'ξερε κανείς γιατί ζει),
ή αν δεν άνοιγαν, άξαφνα, το ντουλάπι σ' εκείνο το ύποπτο ξενοδοχείο "τι κάνεις εδώ;" μου λένε, "τι να κάνω", τους λέω, "υπερωρίες", "και ποιος είσαι;", "μάρτυς μου ο Θεός, κύριοι, αν το έμαθα ποτέ"
ή λοιπόν εγώ ήμουν ανυπόφορος, ή εκείνοι είχαν σχεδιάσει τα τρία μεγάλα εγκλήματα του αιώνος (κάποτε θα τα διηγηθώ)