Τίλλα Μπαλή, Η απεσταλμένη των αιώνων

ΕΠΑΝΑΣΤΡΟΦΗ

Είμαι η απεσταλμένη των αιώνων

Κι’ όλων των εποχών, εγώ,

Σε συλημένους τάφους μόνον

Μέσα τον τρόμο ζω και ηχώ.

Φωνές πολλές αποθαμένων

Που μοιάζουν σα ζωντανεμένων…

(Πυράκανθοι, 1943)

«Η ποίηση της Τίλλας Μπαλή (Καλαμάτα 1905 - Αθήνα 1971), από την αρχή έως το τέλος, είναι ποίηση αιμάτινη, ντελικάτα μελαγχολική, λεπταίσθητη, ενιαία κι αρραγής, γνοφώδης εν πολλοίς και σκοτεινή (ανιχνεύουσα τον υπόρρητο, ενεδρεύοντα θάνατο, που υφέρπει σε κάθε πτυχή τής ψευδούς, ανθρώπινης καθημερινότητας), απέραντα ειλικρινής, ανεξαγόραστη, υποδειγματικά στοχαζόμενη (και αναστοχαζόμενη), υπαρξιακώς αλγούσα, γεγυμνωμένη κι ένεκα τούτου, τιμαλφής, πολύτιμη».

Από την εισαγωγή του Γιάννη Σ. Βιτσαρά.

Η Τίλλα Μπαλή υπήρξε μια ξεχωριστή στην εποχή της, μα ξεχασμένη σήμερα, ποιητική φωνή. Φίλη της Μαρίας Πολυδούρη, της οποίας ύμνησε το πρόωρο θάνατό της, διακρίθηκε για το ελευθεριακό σθένος της και την μυστηριακή ποιητική της αναζήτηση. Οι εκδόσεις Φαρφουλάς εκδίδουν για πρώτη φορά μια αντιπροσωπευτική ανθολόγηση, του τόσου ιδιαίτερου και λεπτοδουλεμένου ποιητικού της έργου, που περιλαμβάνει οκτώ ποιητικές συλλογές και σκόρπιες δημοσιεύσεις σε διάφορα φιλολογικά περιοδικά της εποχής της.

Εξώφυλλο: Πορτραίτο της ποιήτριας, από τον καλλιτέχνη Μιχάλη Νικολινάκο (1923-1994).