ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟΥΣ 40 ΔΡΟΜΟΥΣ

Στο νέο της αυτό βιβλίο η Παυλίνα Παμπούδη αυτοβιογραφείται ποιητικά, κάνοντας αναφορές στους "πεζούς" χώρους που σηματοδότησαν την ως τώρα διαδρομή της: συνθέτει μια ιστορία ολόκληρη, με σχόλια και "διαλόγους" μεταξύ δρόμων, κατοικιών, δωματίων, επίπλων, αντικειμένων, στοιχειωμένων στη μνήμη και στη ζωή της, συνομιλεί ζωντανά με συγγενικά πρόσωπα (και πράγματα) που βρίσκονται ακόμα δίπλα της ή έχουν περάσει ήδη σε άλλη διάσταση. Και βρίσκει το νήμα μιας αόρατης, αδιάρρηκτης σύνδεσης που διατρέχει αδιαλείπτως το ασυνεχές χρόνου, σχέσεων, ανθρώπων και τόπων... (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Η νοσταλγική -μεταφυσική σχεδόν- παρατήρηση διατυπώνεται με λακωνική ελλειπτικότητα, στον ορίζοντα του στοιχειώδους. Ο στίχος είναι σύντομος, ενίοτε και μονολεκτικός, με καλή αίσθηση του ρυθμού και αβίαστη ποιητικότητα. Την πρωτοκαθεδρία έχει η μνήμη ο ποιητικός λόγος στρέφεται προς τα πίσω και προς τα μέσα, απευθύνεται στο παρελθόν και ανήκει στην επικράτειά του. Αυτό που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η μέθοδος της Παμπούδη: σαν να "κυκλώνει σημεία/ σε παλίμψηστο χάρτη", το ποιητικό εγώ περιηγείται στην οικιακή γεωγραφία, επισκέπτεται δωμάτια, συνομιλεί μαζί τους και με ό,τι περιέχουν. Οι κάποτε κατοικημένοι χώροι ζωντανεύουν και η αφήγηση, σαν παραμύθι, μας αποκαλύπτει τους αρμούς και τα θεμέλιά της.