ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΜΑΜΑ;

Όταν τελείωσε αυτή η ανάκατη διαδρομή, σε δρόμους, πεζοδρόμια, καλλιστεία, μπουντρούμια, διασκεδάσεις, γέλια, χαρές, αυτόφωρα, γιαουρτώματα, επεμβάσεις λυτρωτικές, κόκκινα φώτα, έφτασα στο σήμερα. Και για το σήμερα δεν μπορούσα να γράψω πολλά, γιατί βρισκόμουν ήδη στον πάτο. [...]

Όποιος αδαής πιστεύει πως το να είσαι στο πεζοδρόμιο είναι η εύκολη λύση, είναι απλά η εύκολη σκέψη. Για να το πω και πιο χοντρά και ας παρεξηγηθώ, θέλει αρχίδια να κόψεις τα αρχίδια σου. Δεν είναι εγχείριση αμυγδαλών.

"Γεννήθηκα καλοκαίρι. Γράφτηκα στο μητρώο αρρένων, αλλά το Άννα μου πήγαινε καλύτερα. Το διεκδίκησα, το κέρδισα. Δεν σπούδασα σε Ανώτατη Σχολή, δεν πρόλαβα. Διάβασα όμως, Άκουσα. Αφουγκράστηκα. Σε όποιο ναρκοπέδιο κι αν έπεσα, αυτό απασφαλίστηκε απ' την αγάπη της μάνας μου. Ναι, διάλεξα δρόμο. Αλλά βρήκα όμορφα μονοπάτια που τα περπατάω περήφανη, πάντα με ψηλοτάκουνα".03077