Ο ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

«Ο Φαρφουλάς όρμησε στο δρόμο. Ένας αλαλαγμός τρομερός ακού-στηκε πάλι μόλις έκανε λίγα βήματα.

— Χωρίς άλλο, κάτι σοβαρό είναι, είπε κι άρχισε να μισοτρέχει.

Ένας μάγκας φάνηκε να έρχεται τρέχοντας. Ερχόταν απ’ το θόρυβο και έτρεχε σαν άγγελός του, χτυπώντας δυνατά με τα γυμνά του πόδια τις πλάκες. Θέλησε να τον ρωτήσει, αλλά πριν ανοίξει το στόμα του, αυτός είχε περάσει. Στο στρίψιμο του δρόμου, πέταξε το σκούφο του ψηλά φωνάζοντας:

— Ζήτω!... Και χάθηκε.

— Ζήτω! Τίνος ζήτω; είπε με απορία ο Φαρφουλάς, τρέχοντας με φόβο μη δεν προφτάσει.

Και ο θόρυβος κάποτε έπεφτε σα να μάζευε τα φτερά του και κάποτε τα άπλωνε και φτερούγιζε δυνατά. Στη γωνιά του μεγάλου δρόμου της αγοράς, στάθηκε. Κόσμος, πλήθος μανιακό φώναζε, πηδούσε, χόρευε κοιτάζοντας τα δέντρα του δρόμου, που στα κλαδιά τους ήτανε κρεμασμένα κάτι. Σκυλιά!!!

Το πλήθος ξέσπασε σε μια φωνή άγρια πάλι:

— Κάτω οι φόροι! Κάτω οι φόροι!...»

Τα διηγήματα της έκδοσης κυκλοφόρησαν το 1935 από τις εκδόσεις της εφημερίδας Ανεξάρτητος με τίτλο Το τραγούδι του κρεμασμένου. Ο 63χρονος τότε Δημοσθένης Βουτυράς (1872-1958) ήταν στο αποκορύφωμα της δημιουργικής του πορείας, ενώ ο τόπος ζούσε μια ιδιαίτερα ταραγμένη εποχή γεμάτη κοινωνικές και πολιτικές εκρήξεις.Στη συλλογή αυτή, τα περισσότερα διηγήματα έχουν επίκεντρο τη ζωή της πόλης με τα παράδοξα και τις αντιφάσεις της. Το κλίμα της καθημερινότητας της γειτονιάς, της ταβέρνας, της κρασοπαρέας και της μποέμ ζωής επικρατεί στα διηγήματα της συλλογής ενώ άλλα έχουν ήρωες περιθωριακούς και αντικοινωνικούς, που στρέφονται ενάντια στον άμεσο ή ευρύτερο κοινωνικό τους περίγυρο, ακόμα και στον ίδιο τους τον εαυτό, κάνοντας μάταιη κάθε προσπάθεια ενσωμάτωσής τους στο σύνολο.

Ο «Φαρφουλάς», τέλος (απ’ όπου εμπνευστήκαμε και τον τίτλο του περιοδικού και των εκδόσεών μας πριν δεκατέσσερα χρόνια), είναι ένα ανοιχτά αντιεξουσιαστικό διήγημα του Βουτυρά, όπου μια πόλη ολόκληρη επαναστατεί αυθόρμητα, μα και άτσαλα, ενάντια στους εξοντωτικούς και παράλογους φόρους που επιβάλλει η κεντρική εξουσία. Το διήγημα είναι ενδεικτικό της στάσης και της ιδεολογίας του Βουτυρά αλλά και των βαθύτερων προβληματισμών του για την ψυχολογία της εξεγερμένης μάζας, που, όπως και τα πρόσωπα του τεράστιου έργου του, είναι ρευστή, και πολλές φορές εύκολα μετατρέπονται από ήρωες σε αντιήρωες...