Η ΚΛΕΜΜΕΝΗ ΠΕΡΓΑΜΗΝΗ

"Ο αυτόχειρας που πέφτει στις γραμμές του τρένου, ή ρίχνεται απ' το παράθυρο, βρίσκει (ή επιζητεί) ένα βίαιο θάνατο, αλλά δεν διαπράττει μια βίαιη ενέργεια. Επιλέγει, θα λέγαμε παθητικά, τις συνθήκες ώστε να του συμβεί, να του έρθει έξωθεν, ένας βίαιος θάνατος. Η βία δεν υπάρχει αμέσως ή έστω εμμέσως σ' αυτόν. Υπάρχει στον όγκο του τρένου εν κινήσει, στο ύψος του ορόφου από τον οποίο έπεσε. Όμως ο αυτόχειρας που κόβει το λαρύγγι του δεν επιζητεί απλώς ένα βίαιο θάνατο, αλλά τον επιζητεί ενεργά τον επιβάλλει στον εαυτό του ως άμεσος δράστης". (Αμπίλιο Κουαρέσμα)
"Μία από τις ελάχιστες πνευματικές τέρψεις που απομένουν σε ό,τι πνευματικό απομένει ακόμα στην ανθρωπότητα είναι η ανάγνωση αστυνομικών μυθιστορημάτων. Ανάμεσα στο χρυσό και περιορισμένο αριθμό ευτυχισμένων ωρών που η ζωή μ' αφήνει να περνάω, μετράω σαν τις καλύτερες απ' όλες, εκείνες τις ώρες που η ανάγνωση του Κόναν Ντόυλ ή του Άρθουρ Μόρρισον νανουρίζει τη συνείδησή μου.
Ένα από τα βιβλία αυτών των συγγραφέων, ένα τσιγάρο των 45 σεντάβος το πακέτο, η ιδέα ενός φλιτζανιού καφέ -τριάδα αδιαίρετη που κλίνει για μένα την ευτυχία σε όλες τις πτώσεις-, σ' αυτό συνίσταται η ευτυχία μου. Μοιάζει λίγο για κάτι τόσο μεγάλο, είναι αλήθεια. Είναι γιατί ένα πλάσμα με πνευματικά και αισθητικά αισθήματα δεν μπορεί να επιθυμεί κάτι περισσότερο στο σημερινό ευρωπαϊκό περιβάλλον".

ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΕΚΔΟΣΗ