ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ

...Ω! σκληρή τύχη, τόσα και τόσα αναίσθητα πράγματα να βλέπουν τα κάλλη εκείνα που θάκαναν τρελό έναν εραστή! Ο άνεμος που παίζει με αρωματισμένα πλούσια μαλλιά, ή φιλάει ωραία χείλη με φιλιά που είναι αδύνατο να εκτιμήσει· το νερό που αγκαλιάζει ένα θελκτικά ωραίο σώμα σ' ένα ολοκληρωτικό φίλημα και παρόλα αυτά είναι αδιάφορο στην εξαιρετική αυτή ευχαρίστηση· ο καθρέφτης που αντανακλά τόσες θελκτικές εικόνες· το πέδιλο ή τατμπέμπ που σφίγγει ένα θεϊκό ποδαράκι. Ω! τι ευτυχία χαμένη!
Η Κλεοπάτρα βύθισε το ρόδινο πόδι της στο νερό και κατέβηκε μερικές βαθμίδες. Τα κυματάκια που γίνηκαν σχημάτισαν μια ασημένια ζώνη γύρω στη μέση της, και ασημένια βραχιόλια στα μπράτσα της, κι' εκυλίστηκαν σα μαργαριτάρια σπασμένου περιδέραιου πάνω στο στήθος και στους ώμους της. Τα πλούσια μαλλιά της που έπλεαν ελεύθερα στο νερό απλώνονταν πίσω της σα βασιλικός μανδύας· και στο λουτρό ακόμα ήταν βασίλισσα! Κολύμπησε εδώ κι' εκεί, βούτηξε κ' έφερε στην επιφάνεια χούφτες χρυσόσκονη που πέταξε γελώντας σε μερικές από τις γυναίκες της....