ΤΟ ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

Εκείνη όμως είχε κι όλας τρέξει με μια αδεξιότητα που επρόδιδε το φόβο και την ταραχή της. Ήταν φοβερά ερεθισμένη κιόλα ήταν συγκεχυμένα μέσα της. Ο ευεργετικός φόβος, ένοιωθε, ότι την είχε σώσει. Θάθελε όμως ο άντρας να τρέξει από πίσω της και να την πιάσει και σύγχρονα ένοιωθε μια βαθύτερη λύπη που αυτός δεν τόλμησε. Τούτη τη στιγμή μπορούσε να γνωρίσει αυτό που τόσα χρόνια τώρα νοσταλγούσε υποσυνείδητα: την περιπέτεια, που αγαπούσε τόσο τρελά να την ζυγώνει η πνοή της, μα που ως την τελευταία στιγμή απέφευγε το μεγάλο κ' επικίνδυνο κι όχι μόνο το φευγαλέο της στιγμής φλερτ.
Πάνω στη σκάλα στάθηκε πιέζοντας με το χέρι της την καρδιά της που χτυπούσε δυνατά. Ήθελε να συνέλθει για ένα λεπτό. Τα νεύρα της δεν την υπάκουαν. Ένας βαθύς αναστεναγμός βγήκε από τα στήθη της, μισό ανακούφιση, που ξέφυγε από τον κίνδυνο, μισό λύπη...
Όλα τούτα όμως ήταν συγκεχυμένα και καθώς στριφογύριζαν στο αίμα της τής έφερναν παραζάλη. Με μισοκλεισμένα μάτια, σα μεθυσμένη, βρήκε ψηλαφώντας την πόρτα της και ανάσανε όταν ένοιωσε το δροσερό πόμολο. Τώρα πια αισθανόταν ότι βρισκόταν σε ασφάλεια!