ΜΑΚΡΙΝΟ ΑΣΤΕΡΙ

ΤO ΜΑΚΡΙΝO AΣΤΕΡΙ είναι μια αλληγορία για έναν απατεώνα. Έναν άντρα με πολλά ονόματα, πολλά προσωπεία, πολλές ζωές, αλλά χωρίς καμία άλλη ηθική πέρα από την αισθητική. Στην εποχή του Αγιέντε εμφανίζεται ως Αλμπέρτο Ρουίς Τάγκλε, λάτρης της ποίησης, που συχνάζει στους λογοτεχνικούς και ποιητικούς κύκλους μιας μικρής χιλιάνικης πόλης. Αλλά όταν ο πρόεδρος Αγιέντε ανατρέπεται και ο στρατός κάνει την εμφάνισή του σε όλη του την ωμότητα, τότε γίνεται Κάρλος Βίντερ, ο αιμοβόρος και σκληρός στρατιώτης, που, ως αρκετά εκλεπτυσμένος που είναι, κάνει το έγκλημα τέχνη. Ο αφηγητής της ιστορίας ερευνά τη μορφή του Κάρλος Βίντερ, ενός πιλότου αποκαλούμενου ποιητή, που αποκτά ύποπτη φήμη γράφοντας απειλητικούς στίχους από τη Βίβλο με τον καπνό του αεροπλάνου του του Βʹ Παγκοσμίου πολέμου στον ουρανό του Σαντιάγο ντε Τσίλε και ο οποίος εκθέτει τις φωτογραφίες όσων βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του Πινοτσέτ σε μια επίδειξη τέχνης-και- δράσης. Μέσα στο κλίμα της δικτατορίας, της βίας και της σύγχυσης, μέσα στο όργιο της καταστολής, οργανώνει την έκθεση των φωτογραφιών που τράβηξε από τα θύματά του κατά τη διάρκεια και μετά τη δολοφονία τους. Η σύγχυση βίας, θανάτου και αισθητικής φέρνει σε δύσκολη θέση τους ανωτέρους του Βίντερ. Αφού έγινε εξέχον και σατανικό μέλος της χιλιάνικης πρωτοποριακής αισθητικής, ο δολοφόνος ποιητής μεταμφιέζεται, εξαφανίζεται και ξεγελάει τον χρόνο, διατηρώντας πάντα μια σταθερά στην προσωπικότητά του : τη σύντηξη δημιουργίας και βίας, ποίησης και εγκλήματος, ηθικής και κυνισμού.