Η ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΕΝΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΕΝΩΝ

«Όλα με καταπίνουν [...] Με καταπίνει το υπερβολικά μεγάλο ποτάμι, ο υπερβολικά ψηλός ουρανός, τα υπερβολικά ντελικάτα λουλούδια, οι υπερβολικά φοβισμένες πεταλούδες, το υπερβολικά όμορφο πρόσωπο της μητέρας μου.»
Η Μπερενίς Έινμπεργκ προορίζεται να γίνει Εβραία υπό την καθοδήγηση του πατέρα της. Η όμορφη μητέρα της έχει αναλάβει να κάνει καθολικό τον αδελφό της Μπερενίς, τον Κριστιάν (Τι βλακείες!).
Η Μπερενίς Έινμπεργκ λατρεύει τον αδελφό της και μισεί τον κύριο Έινμπεργκ και την Ψοφόγατα/Ψωρόγατα μητέρα της.
Η Μπερενίς Έινμπεργκ μισεί τον αδελφό της που φίλησε την ξαδέρφη τους Μενγκρελί.
Η Μπερενίς Έινμπεργκ είναι φίλη με την Κονστάνς Χλωρή, τη νεκρή Κονστάνς Κάτωχρη.
Η Μπερενίς Έινμπεργκ χωρίζεται από τον αδελφό της και του στέλνει καθημερινά παθιασμένα και παραληρηματικά γράμματα.
Η Μπερενίς Έινμπεργκ στέλνεται στο Ισραήλ και κατατάσσεται στον στρατό «για να στρώσει».
Η Μπερενίς Έινμπεργκ στον στρατό κάνει παρέα με την Γκλόρια τη «Λεσβία».
Η Μπερενίς Έινμπεργκ χρησιμοποιεί την Γκλόρια ως ασπίδα σε ανταλλαγή πυροβολισμών.
Ένα μυθιστόρημα-σταθμός της γαλλόφωνης λογοτεχνίας, που έγινε αντικείμενο μελέτης - ένα από τα πεζογραφικά αριστουργήματα του 20ού αιώνα από έναν συγγραφέα που επέλεξε συνειδητά να ζήσει στη σκιά.