Η ΜΟΝΙΑ ΤΩΝ ΛΙΓΕΡΩΝ

Ένας αντικομφορμιστής αυλικός ποιητής, αλάνι, μώμος και ηδονιστής, λανσάρει στο Μπεσίκτας του 16ου αιώνα θερμά λουτρά για αισθαντικούς. Βρίσκεται όμως αντιμέτωπος με τη ζηλόφθονη οργή των άλλων χαμαμτζήδων που, με επικεφαλής τον πιο ελεεινό και κακεντρεχή ανάμεσά τους, το 'χουνε βάλει πείσμα να τον γονατίσουν. Κάθε μέρα τριάντα άσπρα, μήνες τέσσερις κι επιπλέον μια βδομάδα σε μιστούς για οικοδόμους και την άλλη μαστοράντζα ξόδεψα. Δεν το χόρτασα -και για τούτο φταίει εκείνων η προστυχιά- το βλαστάρι μου το δόλιο η Μονιά των Λυγερών γώ τ' ονόμασα. Όμως τίποτα δεν πάει στράφι κι έτσι ευθύς το κληροδότησα αγαθή τη θύμησή του, σάμπως άσπιλη, να τηνε κρατήσω φρόντισα.