Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΧΑΤΙΤΖΕ

Η Χατιτζέ στεκόταν ακίνητη αφήνοντάς με να της φιλώ το χέρι και να αναπνέω το άρωμα του κορμιού της. Ήμουν μεθυσμένος κι αναρωτιόμουν αργότερα πώς είναι δυνατό να νιώθω το άρωμα του κορμιού της ευνοούμενης του Σουλτάνου τη στιγμή που είχα κλείσει για πάντα το βιβλίο της ζωής. Η Χατιτζέ, ανάσκελα στο κρεβάτι, με μισόκλειστα τα μάτια, τόσο που οι μακριές βλεφαρίδες τους να σχηματίζουν μελανή σκιά κάτω από τις κόγχες τους, με κοιτούσε μ’ ένα βλέμμα που έχει μέσα του όλους τους πόθους της λαγγεμένης Ανατολής. (. . .) Η συναρπαστική και αληθινή ιστορία της ζωή του τελευταίου αρχιευνούχου του Αβδούλ Χαμίτ μέσα στο λάγνο κόσμο του Χαρεμιού.