ΑΛΛΗΛΟΥ

Ο Κρύος Ιανουάριος μάσησε τη σάρκα του κάκτου. Το στόμα τον μούδιασε, τα χείλη του έβγαλαν τρίχες, απέκτησε μουσούδι λύκου.
Ο ήλιος έγινε σελήνη.
"Κάνε, Βισνού, να 'ναι καλά η Αλληλού...", κλαψούρισε ο λύκος.
Το πνεύμα του Μεσκάλ ζωντάνεψε μέσα σε κάθε κύτταρό του, το βλέμμα του διασπάστηκε σε άπειρες, λαμπερές εικονίτσες της Αλληλού, νιώθει τα πόδια του από άμμο, η άμμος άρχισε να τρέχει, τη σκόρπισε ο άνεμος που φύσηξε μέσα στο κεφάλι του.