Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Η ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΕΠΑΝΗΛΘΕ: Πώς απεκδύεσαι τη Ζιζέλ; Βγάζοντας απλά το κοστούμι σου και φορώντας το τζιν σου; Πηγαίνοντας στο σπίτι σου με το μετρό; Μιλάει η Ζιζέλ; Και αν μιλάει, πώς ηχεί η φωνή της; Κι αν μιλάει, όταν μιλάει, πώς σωπαίνουν τα μάτια της; Και ποια είναι τελικά η Ζιζέλ; Και γιατί να έχει τόση σημασία; Και απαντούσε μόνη στον εαυτό της η φωνή: «Η Ζιζέλ έζησε, ερωτεύτηκε και έσβησε με το φιλί της προδοσίας στα χείλη. Έζησε ένδοξη ζωή, και ας χάθηκε στα δεκαέξι της. Τα ματωμένα πόδια της κατέγραψαν τα σκιρτήματα της καρδιάς και διηγούνται εδώ και αιώνες ξανά και ξανά την ιστορία της. Εσύ, εσύ ποιά είσαι;»

Στο μεταίχμιο ανάμεσα στον ύπνο και την εγρήγορση, ζωντανεύει ένας άλλος κόσμος. Οι δέκα ιστορίες της ανά χείρας έκδοσης ανήκουν σε αυτόν, γράφτηκαν σχεδόν αυτόματα και υπόκεινται στους νόμους μιας διάστασης αρχέγονα νυχτερινής...