Ω! ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΚΔΡΟΜΗ!

Δεκέμβρης του 2016. Δεκαπέντε άνθρωποι κι ένα σκυλί συγκεντρώνονται σε μια απόμερη ακτή της Βάρκιζας. Συμμετέχουν σ' ένα ιδιότυπο «μνημόσυνο» ύστερα από την απροσδόκητη απώλεια δύο συντρόφων, ενός πρώην ναυτικού και της μεξικανής γυναίκας του. Αυτή η παραθαλάσσια σύναξη υποχρεώνει να συγχρωτιστούν για λίγες ώρες διαφορετικοί άνθρωποι και παρόλο που, εκ πρώτης όψεως, δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι συνταρακτικό, τίποτε μετά από αυτό δεν είναι πλέον το ίδιο. Για κανέναν.
Το "Ω! Τι υπέροχη εκδρομή!" καταγράφει με λεπτομέρειες (και σε αντίστιξη με μια σειρά από σημαντικά, κατά τον συγγραφέα, συμβάντα των ετών 2012-2020) την καθημερινότητα όλων αυτών όπως βιώνεται αγχωτικά υπό το βάρος ενός αλλόκοτου, άρρωστου νέφους που καλύπτει την επικράτεια, νέφους που βαθμιαία εξωθεί όλο και περισσότερους ανθρώπους από την άκρα ταπείνωση στην άκρα εξαγρίωση.
Το "Ω! Τι υπέροχη εκδρομή!" αποτελεί, τυπικά, συνέχεια του προηγούμενου μυθιστορήματος του συγγραφέα (Φλλσστ, φλλσστ, φλλλσσστ, Τόπος 2020]. Ήδη στο κλείσιμο εκείνου του τόμου σβήνουν οι γερασμένες φωνές κάποιων ηρώων. Εδώ νέες φωνές, νέοι ήρωες προβάλλουν στο προσκήνιο. Διεκδικούν μια ελευθερία πέρα από κάθε γνωστή ιστορική προσδοκία, περίπου πρωτόγονη, ως μέλλον (ή τέλος) αυτού του καιρού και αυτής της χώρας.