Ο ΜΕΓΑΣ ΘΕΟΣ ΠΑΝ

"...Η κοπέλα έκλεισε τα βλέφαρά της, λες κι ήταν κουρασμένη κι ήθελε πάρα πολύ να κοιμηθεί, και ο Ρέιμοντ κράτησε το πράσινο φιαλίδιο μπρος στα ρουθούνια της. Το πρόσωπό της έγινε άσπρο, πιο άσπρο κι από το φόρεμά της στην αρχή αγωνίστηκε κάπως, ύστερα όμως με το αίσθημα της απόλυτης υποταγής μέσα της σταύρωσε τα χέρια απάνω στο στήθος της σαν ένα παιδί που πάει να πει την προσευχή του... Ύστερα έγινε κάτασπρη κι έμεινε ακίνητη και ο γιατρός σήκωσε το ένα από τα βλέφαρα της. Ήταν εντελώς αναίσθητη. Ο Ρέιμοντ πίεσε βίαια ένα από τους μοχλούς και η καρέκλα αυτόματα έγειρε πίσω. Ο Κλαρκ τον είδε να της ξυρίζει τα μαλλιά σε κύκλο, σαν τους φραγκισκανούς μοναχούς, και η λάμπα μετακινήθηκε πιο κοντά. Ο Ρέιμοντ πήρε ένα μικρό γυαλιστερό εργαλείο από μια θηκούλα και ο Κλαρκ γύρισε από την άλλη μεριά ανατριχιάζοντας. Όταν ξανακοίταξε το γιατρό, αυτός έδενε το τραύμα που είχε κάνει..."
Σε αυτό τον τόμο, που περιλαμβάνει εφτά διηγήματα, η δυνατή πένα του Άρθουρ Mάχεν φέρνει στην επιφάνεια πράγματα πιο παλιά κι από τα φαντάσματα και τον αναγνώστη σε επαφή με τις στοιχειώδεις δυνάμεις του κακού, με τις μαγείες που επιβιώνουν στο χρόνο και με τις κακόβουλες δυνάμεις που αναφέρονται στη λαϊκή παράδοση και στα παραμύθια...

16693-10