ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΠΥΡΟΣ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ-ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Η ιστορία της μακρόχρονης τηλεπαθητικής εργασίας του Θιβετιανού με την Αλίκη Α. Μπέιλι αποκαλύπτεται στην Ατέλειωτη Αυτοβιογραφία της, που εκδόθηκε το 1951. Περιλαμβάνει τις περιστάσεις της πρώτης επαφής της μαζί του στο φυσικό πεδίο, που έλαβε χώρα στην Καλιφόρνια το Νοέμβριο του 1919. Καταστρώθηκε μια εργασία 30 χρόνων. Όταν αυτή πραγματοποιήθηκε, μέσα σε 30 μέρες από τη λήξη αυτής της περιόδου η Αλίκη Α. Μπέιλι κέρδισε την ελευθερία της απ' τους περιορισμούς του φυσικού φορέα. Η Αυτοβιογραφία περιλαμβάνει επίσης ορισμένες δηλώσεις του Θιβετιανού αναφορικά με το έργο του και μερικές πληροφορίες για τους λόγους που επιχειρήθηκε. Στα πρώτα στάδια η εργασία συνεπαγόταν μεγάλη προσοχή στις συνθήκες του φυσικού πεδίου, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν με τον καλύτερο τρόπο στην επιτυχία της τηλεπαθητικής διεργασίας. Αλλά κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων η τεχνική τελειοποιήθηκε τόσο πολύ και ο αιθερικός μηχανισμός της Α.Α. Μπέιλι εναρμονίστηκε και προσαρμόστηκε τόσο έντεχνα, ώστε ολόκληρη η διαδικασία γινόταν πρακτικά χωρίς κόπο και η πραγματικότητα και η πρακτική χρησιμότητα της τηλεπαθητικής αλληλεπίδρασης εκδηλώθηκαν κατά έναν μοναδικό βαθμό. Οι εξεταζόμενες πνευματικές αλήθειες συνεπάγονταν σε πολλές περιπτώσεις την έκφραση από τον κατώτερο συγκεκριμένο νου (συχνά με τους ανυπέρβλητους περιορισμούς της αγγλικής γλώσσας) αφηρημένων ιδεών και εντελώς άγνωστων μέχρι τότε εννοιών για τις πνευματικές πραγματικότητες. Ο αναπόφευκτος αυτός περιορισμός της αλήθειας έχει επισημανθεί συχνά στους αναγνώστες των βιβλίων που γράφτηκαν μ' αυτό τον τρόπο, αλλά πολύ συχνά λησμονείται. Η συνεχής υπενθύμισή του θα αποτελεί για τα επόμενα χρόνια έναν από τους κύριους συντελεστές που θ' αποτρέψει την αποκρυστάλλωση της διδασκαλίας, η οποία θα δημιουργούσε μια ακόμη δογματική σχισματική λατρεία.

Η «Πραγματεία επί του κοσμικού πυρός, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1925, ήταν το τρίτο βιβλίο που γράφτηκε από κοινού και φέρει την εγγενή μαρτυρία ότι θα παραμείνει το κυριότερο και πιο μακρόπνοο τμήμα της τριαντάχρονης διδαχής, παρόλο το βάθος και τη χρησιμότητα των τόμων που εκδόθηκαν στη σειρά με τίτλο «Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων» ή οποιουδήποτε άλλου από τα βιβλία. (...)

Στην «Πραγματεία επί του κοσμικού πυρός» ο Θιβετιανός έδωσε εκείνο που η Ε.Π. Μπλαβάτσκι προφήτευσε πως θα μας έδινε, δηλαδή το ψυχολογικό κλειδί της κοσμικής Δημιουργίας. Η Ε.Π. Μπ. δήλωσε ότι στον 20ό αιώνα θα ερχόταν ένας μαθητής που θα έδινε το ψυχολογικό κλειδί για το δικό της μνημειώδες έργο, τη «Μυστική δοξασία», την πραγματεία που ο Θιβετιανός εκπόνησε μαζί της και η Αλίκη Α. Μπέιλι εργάστηκε με πλήρη αναγνώριση του χρέους της σ' αυτή τη διαδοχή.