ΠΡΟΚΛΟΣ: ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΕΡΟΙ ΥΜΝΟΙ - ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ

 Η Θρησκεία και η Φιλοσοφία, για τον Πρόκλο, εκφράζουν τις ίδιες αλήθειες, με την διαφορά ότι η Θρησκεία χρησιμοποιεί σύμβολα και τελετές, ενώ η Φιλοσοφία χρησιμοποιεί έννοιες και ιδέες. Έργο της Φιλοσοφίας είναι να μας αφυπνίσει τον νου, να μας αναπτύξει την νόηση, μέσω του ζωντανού φιλοσοφικού λόγου αλλά και μέσω του εναποθηκευμένου στα βιβλία γραπτού λόγου· στα βιβλία, όμως, εκείνα που ο Πρόκλος αποκαλεί «εγερσίνοα», που εγείρουν, αφυπνίζουν τον νου και εφορεύονται από τις Μούσες.
Η κάθαρση από την υλική αλογία και η ανύψωση στους θείους κόσμους είναι έργο της Ιερατικής Τέχνης, διότι, όπως λέει ο ίδιος «η Ιερατική επιτελούμενη διαλύει τις επιδράσεις των όσων μας βλάπτουν, χρησιμοποιώντας ως συνεργές δυνάμεις τα όσα μας ωφελούν». Αυτό είναι και το θέμα της εν λόγω θαυμάσιας πραγματείας που τιτλοφορείται «Περί της καθ' ΈΕλληνας Ιερατικής τέχνης», δηλαδή, περί της Ιερατικής Τέχνης, όπως την αντιλαμβάνονταν και την ασκούσαν οι Έλληνες.
Όπως στην ζωή του έτσι και στο έργο του, ο Πρόκλος συνδυάζει με θαυμαστό τρόπο την φιλοσοφική και ιερατική του φύση, την Φιλοσοφία και την Θρησκεία σε ένα λειτουργικό και αρμονικό σύνολο. Ιδέες και σύμβολα διαπλέκονται και συνυφαίνονται με τάξη και πληρότητα. Ο φιλοσοφικός Λόγος που εκφέρεται με ευθύνη και η Εργασία που επιτελείται με συνέπεια, γεννούν φυσικά και αβίαστα το Έργο και το Νόημα. Μιλάμε για μια πραγμάτωση σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, στην Αθήνα του 5ου μ.χ. αιώνος, όπου και διετέλεσε αρχηγέτης της Ακαδήμειας επί 50 σχεδόν έτη.
Ο φιλόσοφος και «θείος τω όντι ανήρ» Πρόκλος επεξεργάστηκε κατά τρόπο μοναδικό όλη την προ αυτού πλουσιώτατη Ελληνική Παράδοση και, έκτος των άλλων, ασχολήθηκε και με την Υμνογραφία. Διασώζονται
μέχρις εμάς δέκα Ύμνοι του, οι οποίοι παρουσιάζονται στην παρούσα έκδοση, στο πρωτότυπο και σε σύγχρονη απόδοση, καθώς και τέσσερα Επιγράμματα.
Οι αληθινά Ιεροί αυτοί Ύμνοι διαπερνώνται από έναν βαθύ φιλοσοφικό στοχασμό· περιγράφουν την πραγματική θέση του ανθρώπου μέσα στον κόσμο και ταυτόχρονα υποδεικνύουν την ανάγκη σύνδεσης και
επαφής του με τις κοσμικές και θείες Δυνάμεις, προκειμένου να εισέλθει και να βαδίσει με επιτυχία την εσωτερική «ανωφερή Ατραπό», που οδηγεί στους ανώτερους κόσμους.