Ο ΦΡΟΥΝΤ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ

Η συμβολή της ψυχαναλυτικής σκέψης, ως θεωρίας και κλινικής πρακτικής, στις κοινωνικές επιστήμες: ο τρόπος με τον οποίον το έργο του Φρόυντ συνέβαλε στην ερμηνεία του συλλογικού, από την εθνολογία έως την κοινωνική ψυχολογία, από την κοινωνιολογία έως την επιστήμη του δικαίου και την εγκληματολογία, από την μυθολογία έως την επιστήμη των πολιτισμών. Η τοποθέτηση από τον Γάλλο ψυχαναλυτή και πανεπιστημιακό Πωλ-Λωράν Ασσούν της φροϋδικής ανακάλυψης του ασυνειδήτου στο κοινωνικό και ιστορικό της συγκείμενο και η ανάλυση των κοινωνικών διαστάσεων της φροϋδικής συνεισφοράς στην ερμηνεία του κοινωνικού δεσμού. Ξεκινώντας από τον επιστημονικό μύθο του Φόνου του Πατέρα, όπως αναπτύσσεται από τον Φρόυντ στο Τοτέμ και ταμπού, η αναζήτηση των συνιστωσών του εντός της κοινωνικής πραγματικότητας, υπό την μορφή απαγόρευσης, εξιδανίκευσης η και μετουσίωσης. Η παρουσίαση δε των διαφορών της φροϋδικής θεωρίας σε σχέση με άλλες απόπειρες ερμηνείας του κοινωνικού δεσμού με βάση το ασυνείδητο —όπως την έννοια του συλλογικού ασυνειδήτου του Γιουνγκ— σκιαγραφεί το συγκείμενο σημαντικών θεωρητικών διαμαχών γύρω από οιδιπόδειο —όπως την διαμάχη μεταξύ Μαλινόφσκυ και φροϋδικών— αναδεικνύει την αδυνατότητα υιοθέτησης της αποκαλούμενης εφαρμοσμένης ψυχανάλυσης υπό την στενή της έννοια στον χώρο των κοινωνικών επιστημών.