Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΣΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟ

Ο Εβραίος δε μπορεί να παίξει κανένα δημιουργικό ρόλο σε ό,τι αφορά τη ζωή των Γερμανών, ούτε για καλό ούτε για κακό". Αυτή η απόφανση του Έρνστ Γιούνγκερ επέζησε του αντισημιτισμού των συντηρητικών επαναστατών στο όνομα των οποίων είχε γραφεί πριν από μια γενιά σχεδόν. Άκουσα έναν πανομοιότυπο ισχυρισμό μόλις πριν λίγα χρόνια στο φιλοσοφικό τμήμα ενός από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμιά μας. Κατ' αυτή την εκδοχή, οι Εβραίοι στην καλύτερη περίπτωση πετυχαίνουν ως καλλιτέχνες δεύτερης σειράς. Εκείνο τον καιρό, όταν ήμουν φοιτητής, δεν του έδωσα και μεγάλη σημασία. Θα πρέπει να ήμουν απασχολημένος διαβάζοντας Χούσσερλ, Βιττγκενστάιν, Σέλερ και Ζίμμελ, χωρίς να αντιλαμβάνομαι την καταγωγή αυτών των διανοουμένων. Ωστόσο, ο διάσημος καθηγητής φιλοσοφίας που αμφισβήτησε την παραγωγικότητα των εβραίων συναδέλφων του γνώριζε την καταγωγή τους. Είναι αξιοσημείωτη η πεισματικότητα των στοιχείων μιας ιδεολογίας, της οποίας οι αντιφάσεις μπορούν να παρουσιαστούν από οποιοδήποτε λεξικό.