ΙΔΕΕΣ ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ: ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ

Ο Χέρμπερτ Ρηντ επιχειρεί να διαβάσει τον Ρομαντισμό του Πάουντ δίδοντας έμφαση σε δύο αντιστοιχίες, οι Οποίες, όπως ισχυρίζεται, μπορούν να εξαχθούν μέσα από μια εκ του σύνεγγυς ανάγνωση του ποιητικού του έργου. Η πρώτη αντιστοιχία αφορά τη σχέση της ιμαζιστικής περιόδου του Πάουντ με τα ρομαντικά προτάγματα και τη ρητορική πρακτική του Γουώρντσγουωρθ και του Κόουλριτζ. Κατά τον Ρηντ, η ιμαζιστική ποιητική, όπως αυτή εκφράζεται μέσω της διατύπωσης των αρχών της, που ο Πάουντ καταγράφει εν είδει "μανιφέστου", είναι σε μεγάλο βαθμό μεταμφίεση αντίστοιχων ρομαντικών τρόπων, τους οποίους χρησιμοποιούν οι Γουώρντσγουωρθ και Κόουλριτζ στην ποιητική τους πρακτική, ενώ συγχρόνως τονίζει και την επιρροή την οποία ο Hulme άσκησε, ώστε η μεταμφίεση να διατυπωθεί τελικά ως ιμαζιστική ποιητική.

Προφανώς, η τάση του ιμαζιστικού κινήματος να χρησιμοποιεί την ακριβολογία της λέξης μέσα στην ποιητική πρόταση, διατηρώντας μιαν ουσιώδη απόσταση από οποιοδήποτε συναισθηματικό φορτίο το οποίο θα μπορούσε να αλλοιώσει την καθαρότητα και τη διαύγεια της λέξης, φαίνεται να συγγενεύει με τη ρομαντική ποιητική αντίληψη του Γουώρντγουωρθ ως προς την χρήση της λέξης μέσα στην ποιητική σύνθεση, καθώς, πράγματι, ο Γουώρντσγουωρθ πιστεύει ότι η ποίηση είναι -και πρέπει να είναι- μια διαχείριση των συναισθημάτων και όχι μια συναισθηματική εκροή, και επίσης ότι η ποιητική σύνθεση οφείλει να προκαλεί ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα πάνω στον αναγνώστη της, ένα αποτέλεσμα το οποίο ξεκινά από το συναίσθημα, αλλά βαθμιαία απομακρύνεται από αυτό, αφήνοντας μόνο μια ήρεμη συναισθηματική ανάμνηση. Με αυτές τις προϋποθέσεις, η λέξη μέσα στην ποιητική φράση οφείλει να διακατέχεται από την ίδια ηρεμία, αποφορτίζοντας τον συναισθηματισμό της.