ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΑΛΜΟΥΔΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ

 Το ταλμουδικό εγχείρημά του ο ίδιος ο Λεβινάς το ορίζει ως μετάφραση του Ταλμούδ στα ελληνικά, τη γλώσσα της φιλοσοφίας. Μέσα στον κοινό "ελληνο-βιβλικό πολιτισμό" της Ευρώπης, η Βίβλος και το Ταλμούδ χρειάζονται την καθολικότητα του φιλοσοφικού λόγου, για να μην εκπέσουν σε απλό στοιχείο ταυτότητας μιας φυλετικής ή εθνικής κοινότητας. Το αριστοτελικό "πάντως φιλοσοφητέον" ισχύει αναπόφευκτα για τον ευρωπαίο άνθρωπο, εβραίο ή μη εβραίο, είτε θρησκεύει είτε δεν θρησκεύει. Αυτή η διατύπωση ωστόσο του βιβλικού μηνύματος στα ελληνικά δεν σημαίνει διόλου πως αποκτά, με αυτόν τον τρόπο, ό,τι του λείπει, δηλαδή την καθολικότητα, αλλά, εντελώς αντίθετα, μπορεί να διατυπωθεί φιλοσοφικά, επειδή ακριβώς έχει μια "εγγενή καθολικότητα". Ο βιβλικός μονοθεϊσμός είναι εξ ορισμού καθολικός. «Ο μονοθεϊσμός δεν είναι αριθμητική του θεϊκού. Είναι το υπερφυσικό ίσως χάρισμα να βλέπεις, κάτω από τις ποικίλες παραδόσεις που ο καθένας συνεχίζει, τον έναν άνθρωπο όμοιο με τον άλλο. Είναι σχολείο ξενοφιλίας και αντιρατσισμού». Ούτε σημαίνει ακόμα, αυτή η ελληνική μετάφραση του Ταλμούδ, πως η σχέση Αθήνας και η Ιερουσαλήμ είναι ετεροβαρής, ότι δηλαδή ο εβραϊσμός έχει ανάγκη τον ελληνισμό αλλά όχι και ο ελληνισμός τον εβραϊσμό. «Η εβραϊκή μοναδικότητα έχει ανάγκη να μεταφραστεί στα ελληνικά, τα οποία μάθαμε στην Ευρώπη, χάρη στην αφομοίωση. Έχουμε τη μεγάλη υποχρέωση να διατυπώσουμε στα ελληνικά τις αρχές που η Ελλάδα αγνοούσε. Η εβραϊκή μοναδικότητα περιμένει τη φιλοσοφία της».