ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ

"Ένα κείμενο από τον Le Corbusier είναι και σήμερα επίκαιρο", γράφει ο Δημήτρης Φατούρος το 1971. Πού να φανταζόταν ότι μετά από 12 χρόνια το ίδιο κείμενο θα ήταν -για άλλους λόγους- εξίσου χρήσιμο, επίκαιρο και ουσιαστικό. Πρώτα γιατί απευθύνεται στους φοιτητές και τους διδάσκοντες μιλώντας για την αρχιτεκτονική εκπαίδευση, ένα θέμα πάντα ανοιχτό, και δεύτερο γιατί απευθύνεται σε νέους ανθρώπους καλώντας τους να αναθεωρήσουν τους δύο τομείς από τους οποίους εξαρτάται η αρχιτεκτονική δημιουργία: την τεχνική και τη συνείδηση.

Η τεχνική είναι δυνατόν να διδαχθεί σωστά μέσα στο καθημερινό πλαίσιο, ξεπερνώντας με συστηματική και επίμονη προσπάθεια τα γνωστά φρούρια της αγοράς, ενώ η συνείδηση είναι υπόθεση γενικής παιδείας και καλλιέργειας που απαιτεί την υπεύθυνη προσωπική ηθική στάση απέναντι στα γεγονότα και τη διαχείριση του δημόσιου χώρου. "Μια γενική πολιτιστική παιδεία που ξεπερνάει το τιμάριο του μηχανικού", όπως γράφει ο Le Corbusier, διαφοροποιώντας τον μηχανικό από τον αρχιτέκτονα, καλώντας τον ταυτόχρονα να συμμετέχει και να παρεμβαίνει με αίσθηση ευθύνης, για τις προτάσεις διαχείρισης του δημόσιου χώρου, που περιγράφει πριν από 8ο χρόνια με μελανά χρώματα ο Le Corbusier, μια παρόμοια κατάσταση που δυστυχώς, με άλλους όρους, αντιμετωπίζουμε ακόμα σήμερα στην Ελλάδα.