H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ GRAFFITI ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ,1984-1994

Γεια σας!
Προέρχομαι και εγώ από τον χώρο του graffiti. Πάντα ήθελα να γνωρίσω τους ανθρώπους εκείνους, που στάθηκαν η αφορμή για να αγαπήσω μια διαφορετική ασχολία από τις συνηθισμένες των παιδιών της ηλικίας μου, της ηλικίας του Δημοτικού. Και ενώ εκείνη την εποχή οι γονείς προσφέρανε χαρά στα παιδιά τους με βόλτες στα λούνα παρκ και με την αγορά παιχνιδιών, για μένα διασκέδαση ήταν η εξόρμηση στους δρόμους της Αθήνας με τον πατέρα μου και... τη φωτογραφική του μηχανή... απαθανατίζοντας graffiti! Τα πρώτα μου κομμάτια τα έκανα αργότερα, το '99, υπό την καθοδήγηση του Skerbi, σημαντικού φίλου ακόμα και σήμερα. Θαύμαζα τα έργα όλων όσοι υπήρχαν στον χώρο πριν από μένα, τους οποίους είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίσω αργότερα.
Δεν άντεχα να ακούω την άποψη που επικρατούσε, πως η φουρνιά μου, αυτή -δηλαδή- που ξεκίνησε γύρω στο 2000, αποτελούσε την oldschool εποχή, και έτσι, θεώρησα χρέος μου να δείξω ή να υπενθυμίσω τι υπήρχε πριν το '99.
Τότε πήρα την απόφαση να βγάλω ένα βιβλίο-αφιέρωμα στην πραγματική oldschool εποχή και την αρχή του ελληνικού graffiti. Τι σημαίνει αυτό;
Αγόρασα scanner και σκληρό δίσκο. Δανειζόμουν φωτογραφίες, τις σκανάραμε, τις επέστρεφα, τις ονομάζαμε και σιγά σιγά φτιάχναμε φακέλους, με έδρα το σπίτι του Θέμη και της Τιτίκας, κάπου στα Πατήσια. Σ' εκείνο το σπίτι, σε διάστημα ενός χρόνου ο Θέμης σκάναρε, ονόμασε και... φιλοξένησε πάνω από 15.000 φωτογραφίες.
Ο Smart μου γνώρισε πάρα πολλούς απ' τους παλιούς και με έφερε σε επικοινωνία μαζί τους. Η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του μου άνοιξε το δρόμο σ' ένα μοναδικό υλικό. Σπάνιες φωτογραφίες, προσωπικές εμπειρίες, αναμνήσεις και συμβουλές από τους αυθεντικούς του είδους. Η πραγματοποίηση του Oldschool Meeting Festival, το καλοκαίρι του 2011, έδωσε μεγαλύτερη ώθηση στο εγχείρημά μου για την έκδοση αυτού του βιβλίου. Κάπου εκεί φάνηκε ότι πολλοί ήθελαν να αναβιώσουν το oldschool κλίμα..
Στη συνέχεια, θυμάμαι, επί καθημερινή βάση, να ξεκινάει η μέρα μου βάζοντας 15 ευρώ βενζίνη και να πηγαίνω Καλλιθέα, Χαλάνδρι, Μαρούσι, Κηφισιά και Πατήσια, Γλυφάδα, Βύρωνα, Καισαριανή και Πετράλωνα. Πολλά βράδια στο σπίτι του Spark να ενώνουμε φωτογραφίες, πολλά μεσημέρια στο Χαλάνδρι στο Sake Tattoo, με τον Sake και τον Dask, να μου δίνουν τηλέφωνα και να μου βρίσκουν παλιούς γκραφιτάδες. Με το πέρας του καλοκαιριού και πλησιάζοντας στον Οκτώβρη του 2011 είχε συλλεχθεί το μεγαλύτερο μέρος του υλικού. Οι οικονομίες είχαν τελειώσει και είχε μείνει το στήσιμο του βιβλίου, από τα σημαντικότερα άγχη και προβλήματα. Κάπου εκεί ανέλαβε ο Ορέστης, ο οποίος ερχόταν από τη Θεσσαλονίκη με τον εξοπλισμό του.
Ο Tommy φιλοξένησε τη φάση στο σπίτι του, στη Νίκαια, και όλα πήραν το δρόμο τους. Ξεθαμμένο, σκαναρισμένο, σπάνιο φωτογραφικό υλικό, μιας εποχής που δεν υπήρχε Διαδίκτυο και κινητό τηλέφωνο και οι φωτογραφικές μηχανές δεν ήταν ευρέως διαδεδομένες. Μία ομαδική δουλειά με τη συναίνεση και τη βοήθεια των ίδιων των πρωτοπόρων writers. Αυτό το είδος τέχνης μας το χαρίσανε απλόχερα και... δημόσια.
...να αναπολούν οι παλιοί, να μαθαίνουν οι νέοι, να μην ξεχάσει κανείς...!