Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΙΜΑΔΙΑ

Η Ρούμελη, η ευγενικιά αυτή αρχόντισσα με την ευαίσθητη ψυχή και την ολόισια κορμοστασιά, η ελατοσκέπαστη και λιόκαλλη τούτη ελληνική γωνιά με τη μακρόχρονη ιστορία και τους θρύλους της, φιλοξενεί στους δροσερούς και βελουδένιους κόρφους της τα πιο πολλά τσελιγγάτα.
Η αγριότητα της φύσης και η μαγευτική θωριά των βουνών της γεμίζουν τους ανθρώπους της περηφάνεια και λεβεντιά και δίνουν στο χαραχτήρα τους μια πρωτόφαντη ντομπροσύνη και μια σπάνια καρτερικότητα. Πάνω δε σ' αυτή την ευθύτητα και την ειλικρίνεια του Ρουμελιώτη ακούμπησε πολλές φορές πονεμένη η Ελλάδα και βρήκε την υγειά της.
Ένα παλιό μου διάβα και μια δεκαπεντάχρονη ζήση κοντά στις στάνες και στους βλαχότοπους, ένας ολάκερος βουνήσιος κόσμος, που κουβαλάω, χρόνια τώρα, στη μνήμη μου και μια ακατανίκητη νοσταλγία, που με καίει μερόνυχτα και φουντώνει τον πόθο μου για τη γενέτειρα και τους ανθρώπους της, όλα αυτά μαζί σύγκορμα μ' έσπρωξαν να καταπιαστώ με τη συγγραφή του βιβλίου μου: "Η ζωή στη χειμαδιά". Μια χειροπιαστή κι ακέραια πραγματικότητα που έζησα κάποτε στα κατώμερα και στις απανεμιές κοντά στους τσελιγγάδες και, ξέχωρα, όπως τον έλεγαν οι άλλοι τσοπαναραίοι.