ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ: ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΚΙΚΕΡΩΝ - ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ - ΚΟΡΙΟΛΑΝΟΣ

Εκείνος που έγραψε το εγκώμιον του Αλκιβιάδη δια την νίκη του στην ιπποδρομία της Ολυμπίας, είτε ο Ευριπίδης ήταν -όπως οι πολλοί πιστεύουν- είτε κάποιος άλλος, Σόσσιε, λέγει ότι δια την επιτυχίαν ενός ανθρώπου απαιτείται προ παντός να ανήκη εις περίφημον πόλιν. Εγώ όμως για κείνον, που πρόκειται να σημειώση στη ζωή πραγματικήν επιτυχίαν, της οποίας η βάσις εξαρτάται κυρίως από το ήθος και την διάθεσιν, νομίζω ότι δεν διαφέρει καθόλου το να κατάγεται από άδοξον και ταπεινή πατρίδα, από το να έχη γεννηθή από ταπεινή και αμόρφωτη μητέρα. Διότι είναι γελοίον να νομίζη κανείς ότι η Ιουλίς, που είναι μικρόν μέρος της όχι μεγάλης νήσου Κέω, και η Αίγινα, την οποίαν κάποιος Αθηναίος έλεγε (στους συμπολίτες) ότι πρέπει να αφαιρέσουν ως τσίμπλαν (από το μάτι) του Πειραιώς, ημπορούν να παρουσιάσουν καλούς ηθοποιούς και ποιητάς, όχι δε και άνδρα δίκαιον και ικανόν και συνετόν και μεγαλόψυχον.
Και αι μεν άλλες τέχνες, που αφορούν εργασίαν ή απόκτησιν δόξης, είναι επόμενον να μη προοδεύουν εις τας αδόξους και ταπεινάς πόλεις. Η αρετή όμως ως ισχυρόν και διαρκές φυτόν, είναι φυσικόν να ριζώνη σε κάθε τόπο, προσηλουμένη σε κάθε χρηστόν χαρακτήρα και φιλόπονον ψυχήν.
Δια τούτο και ημείς, αν υστερούμεν κατά τι ως προς την ορθήν κρίσιν και τον τρόπον του βίου, δεν θα αποδώσωμεν τούτο εις την μικρότητα της πατρίδος μας (2), αλλά εις ημάς τους ιδίους.
Εκείνος όμως που έχει σκοπόν να συγγράψη κάτι ή να γράψη ιστορίαν όχι εκ του προχείρου ούτε από ιδίαν αντίληψιν, αλλά με βάσιν ως επί το πλείστον ξένα στοιχεία και διεσπαρμένα εις διαφόρους πραγματείας, πρέπει πράγματι να ανήκη πρώτον και προ πάντων εις πόλιν περίφημον και φιλόκαλον και πολυάνθρωπον, ώστε έχων αφθονίαν παντός είδους βιβλίων και αντιλαμβανόμενος εξ ακοής και πληροφορούμενος δι' ερεύνης όσα διέφυγαν μεν τους συγγραφείς, διεσώθησαν όμως εις την μνήμην των ανθρώπων και θεωρούνται δια τούτο πιο αξιόπιστα, να καταστήση το έργον του όχι ελλιπές πολλών και αναγκαίων. [...]