ΜΗΔΕΙΑ - ΚΥΚΛΩΨ - ΑΛΚΗΣΤΙΣ

Στην εποχή του ο Ευριπίδης και κατακρίθηκε και αγαπήθηκε. Σαν μεγάλος στοχαστής που ήταν είχε και πολλούς εχθρούς και φανατικούς θαυμαστάς. (...) Ήταν, όχι μόνο μεγάλος ποιητής ανάμεσα στους μεγάλους, μα και μεγαλόπνοος και ρεαλιστής και καινοτόμος. Αυτός είναι που προώθησε τη δραματική τέχνη. Αυτός είναι που έκαμε το φιλόσοφο από την αθηναϊκή σκηνή. Αυτός είναι που άνοιξε καινούργιο δρόμο στη δραματική ποίηση και έδωσε νέα ζωή και ρεαλιστικό περιεχόμενο στο Αθηναϊκό θέατρο. Ο Ευριπίδης πήρε τους αρχαίους μύθους όχι σαν ιερή παράδοση μα σαν ιστορία ανθρώπινη, γι' αυτό και τους παλιούς ήρωας τους παρουσίασε σαν κοινούς ανθρώπους. Μ' άλλα λόγια δεν έβλεπε επιφανειακά την κοινωνία και τα προβλήματά της και δεν περιορίζονταν σε μια κατά συνθήκη ηθική. Εξέταζε, ερευνούσε, αναμόχλευε, κριτικάριζε, αποδοκίμαζε πρόσωπα και πράγματα. Έβλεπε δηλαδή τα κακώς κείμενα σα φιλόσοφος και σαν κοινωνιολόγος μαζί. Κι από την μεριά αυτή ξεπερνάει και τον Αισχύλο και το Σοφοκλή. Γι' αυτό και ο Αριστοτέλης τον είπε "τραγικώτατον".