ΠΡΕΖΑΝΤΕ (ΣΤΕΚΙΑ)

«Το Πρεζαντέ αφιερώνεται σε όλες τις τρανς γυναίκες, με αγάπη.»

Ψεύτρα επαρχία. Ντυµένη γυναίκα µια νύχτα µε είδες µε κόκκινο κραγιόν και παλάβωσες.

Ψεύτρα επαρχία. Οι έρηµες πιάτσες ακόµα µυρίζουν καυλωµένες, πιωµένες ανάσες.

Ψεύτρα επαρχία, το ψέµα αγαπάς. Την αλήθεια ποτέ δε θέλησες.

Ναι, κούκλα επαρχία µου, ποτέ δε µε γούσταρες, ήσουν πάντα πουριτανή και κρυφή ψεύτρα. Και όσο σε αγαπούσα και σου µιλούσα αληθινά, τόσο πιο πολύ κρυβόσουν από µένα. Με φοβόσουν.

Ούτε αγόρι θηλυκό µε λάτσεψες, ούτε γυναίκα ντυµένη µε αγάπησες. Κρυβόσουν στη σκιά σου. Το κορµί µου ποθούσες, το ρούφηξες, το λεηλάτησες. Αρρώστησες για µένα. Με είχες κρυφή θεά στα σκοτάδια σου και µετά χανόσουν. Στο φως της µέρας κρυβόσουν, δεν ήθελες να µε ξέρεις.

Στα σκοτάδια τα νιάτα µου έκλεψες, µε γλέντησες, µε πότισες µε πάθος. Στο φως του ήλιου µε µίσησες, µε κυνήγησες, µε έκραξες µέχρι θανάτου.

Γιατί ψεύτρα γεννήθηκες επαρχία µου και ψεύτρα θα µείνεις.

* * *

Μια ολόκληρη ζωή βόγκηξα να επιβιώσω για την αλήθεια µου, γι’ αυτό που ήµουν. Ένας αληθινός άνθρωπος. Θυµάµαι, µικρή, που δουλεύαµε µε τη µάνα µου καθαριότητα, όλο τον κόσµο εξυπηρετήσαµε. Με τα πόδια πηγαίναµε, µε τα πόδια γυρνούσαµε. Μπροστά η µάνα µου, ιδρωµένη και λαχανιασµένη και πίσω της εγώ, η ουρά της. Πόσο κόσµο ξεβρωµίσαµε. Δουλειά, όχι αστεία…

Δεν ήταν εύκολη η ζωή µου. Η ζωή των τρανς στην Ελλάδα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι άνθρωποι ζουν υποκριτικά, βολεµένοι, και τον αληθινό άνθρωπο δεν τον θέλουν. Πολλοί άνθρωποι ζουν µια ολόκληρη ζωή καταπιεσµένοι, στερηµένοι, κρυµµένοι, γιατί έτσι πρέπει, δεν αγωνίζονται για την ελευθερία τους. Και για τα ανθρώπινα δικαιώµατα, πέρα βρέχει...

Βιογραφικά στοιχεία: Έζησα και µεγάλωσα στην Πάτρα. Η ζωή επιφύλαξε απ’ την πρώτη στιγµή πολλά, όπως άλλωστε σε όλα τα διαφορετικά άτοµα. Χαρές, χρυσόσκονη, αλλά και αποµόνωση. Ποτέ δεν έκρυψα όµως αυτό που ήµουν, παρά τα µύρια προβλήµατα που αντιµετώπισα. Και ξύλο έφαγα και κυνηγήθηκα στη ζωή όσο λίγοι. Αλλά και άλλο τόσο αγαπήθηκα για την αλήθεια µου. Ποτέ δεν δείλιασα και ποτέ δεν ντράπηκα γι’ αυτό που είµαι. Και δεν θα σταµατήσω να είµαι αλληθινός.

Ο Γιάννης Παρίς έχει γράψει το βιβλίο Ντέλα, εκδ. Πολύχρωµος Πλανήτης, 2024.