Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΑΗΔΟΝΙΩΝ

Εκείνο το καλοκαίρι ο πόλεμος είχε πραγματικά αρχίσει στην Ευρώπη - πλην εμείς, στην ελληνική επαρχία της εποχής, εξακολουθούσαμε αμέριμνοι τον βίο μας, δεδομένου ότι (όπως πίστευαν οι μεγάλοι) το γεγονός δεν μας αφορούσε. Στο χτήμα μας, έξω από τον Πύργο, παίζαμε με τον αδελφό μου μέχρις εξαντλήσεως, εφευρίσκοντας συνεχώς αυτοσχέδια κατορθώματα, ενώ εγώ (ως μεγαλύτερος) σκαρφάλωνα κάθε τόσο στις αχλαδιές, τις συκιές και τις βερικοκιές, κουβαλώντας ώριμα φρούτα και κυνηγώντας τα μεγάλα τζιτζίκια, που μας ξετρέλαιναν με το τραγούδι τους.